Puerto Madryn, walvissen en pinguins

5 december 2011
Op het busstation nemen we een laatste foto met de twee Australische jongens en nemen we wederom een lange busreis van ongeveer 18 uur naar de kust toe. We laten de Andes even voor wat het was. De volgende bestemming is Puerto Madryn (vrij vertaald door mij naar Puta Madryn).

6 december 2011
In de ochtend komen we aan. We kunnen de kamer nog niet maar wel onze backpacks neer zetten in het hostel. De zon schijnt heerlijk en we lopen richting het strand. Het is nog vrij rustig en er staat een beetje wind. Dit voelt heerlijk, na een paar weken stoffig binnenland en bergen is dit een welkome afwisseling. We doen een strandwandeling en reserveren tevens een duik- en snorkeltrip voor morgen. Bij de pier zien we plots een paar zeeleeuwen zwemmen, een prachtig gezicht. We gaan dan het water in met wilde zeeleeuwen. Iets waar we allebei erg naar uitkijken. De rest van de dag besteden we aan welverdiende rust, hangen en luieren in de hangmat. Een siesta hoort er ook bij natuurlijk anders ben je niet echt in Argentinië :)

7 december 2011
Reizen is GEEN vakantie. Lange busritten, gedeelde slaapkamer, vroeg op......zucht...om 6:15 gaat de wekker en om 7:30 staan we bij de duikschool. We zijn de enige twee vandaag voor hun tour. Even later zitten we op de boot, het water is koud maar de wetsuits gaan ons warm houden. We hebben er allebei zin in. Na 20 minuten arriveren we bij het punt waar de zeeleeuwen zijn. De mannetjes zijn enorm groot en bulderen erop los. Ondanks dat Louis geen padi duikcertificaat heeft (en slechts enkele malen heeft gedoken) gaan we het water in. Er staat een ontzettende stroming, dus we moeten ons constant vasthouden en het touw van het anker. Het zicht onderwater is erg slecht, hooguit 2-3 meter. Nog nooit heb ik het zo slecht gehad. Echter na enkele minuten zien we een zeeleeuw voorbij zwemmen! Cool! We hebben goede hoop op meer....maar helaas na 20 minuten onder water hebben we alleen nog maar algen voorbij zien komen. We gaan naar boven, doen de flessen aan boord en snorkelen verder, dichter naar de kust. Er dobberen meer mensen in het water op zoek naar speelse zeeleeuwen. We hebben foto's gezien waarbij de dieren naast je zwemmen, met hun snuit tegen je aankomen, je ze kan aanraken, ze rond je zwemmen. Maar niks van dat vandaag helaas. Ze komen soms tot 5 meter bij ons in de buurt, kopje boven water en dan zijn ze weer weg. Ze hebben blijkbaar geen zin in mensen vandaag en hebben meer plezier mer elkaar. Het is jammer want ik had me heel erg verheugd om dit mee te maken en het zou een highlight van mijn reis zijn geweest. Op de terugweg bedenk ik me wel dat dit ook de natuur is en onderdeel van reizen. Soms heb je hoge verwachtingen die uitkomen andere keren niet, soms heb je geen verwachtingen en komen de mooiste momenten onverwachts. Hoe dan ook, we hebben een zeeleeuw onderwater gezien en dicht in de buurt en dat is op zich al meer dan de meeste mensen ooit te zien krijgen.

In het hostel hangt een briefje dat 2 mensen op zoek zijn naar tenminste 2 andere mensen om morgen een tour te doen naar een natuur gebied. Ze willen een auto huren en er zelf op uitgaan ipv een tour te boeken die duurder is. We schrijven op het blaadje dat wij, Louis en Tom, interesse hebben. We weten niet wie de andere twee mensen zijn. Als we later die dag terugkomen dtaat erop dat ze een auto aan het boeken zijn en een karikatuur van hoe 1 van de 2 eruit ziet. Een jongeman met een duidelijk gekrulde snor. We weten meteen wie hij is, zijn snor is zo opvallend dat je hem niet kan missen. We hebben hem gezien bij het ontbijt. Even later komt hij binnen met zijn vriendin. We raken aan de praat en ze zijn een erg gezellig koppel. Zij is van Engeland en hij van Noord-Ierland. Terwijl we buiten een sigaartje roken, een biertje drinken, wat Goldstrike erbij pakken en praten ontmoeten we ook een frans meisje dat ook graag met ons mee wilt. We zijn dus nu met zijn vijven.

8 december 2011
Wederom vroeg uit de veren. We ontbijten en gaan op pad. Onze eigen route gaat niet over geasfalteerde weg zoals de bussen doen maar langs de kust over onverharde weg. Het is nog een behoorlijk stuk rijden voordat we bij Peninsula Valdes bereiken, een schiereiland en tevens national park. Als eerste gaan we richting de walvissentour. Helaas is het seizoen dit jaar eerder voorbij dan gebruikelijk dus de kans om walvissen te zien is relatief klein. Gisteren zijn er geen boten uitgevaren vanwege de harde wind. De dag ervoor is slechts 1 moeder met kalf gesignaleerd. We besluiten te wachten tot de eerste tour terug is om te horen of zij iets hebben gezien. In de tussentijd gaan we naar een zeeleeuwen kolonie kijken. Een uurtje later staan we weer bij de boten, de mensen die eraf komen zijn enthousiast en er zijn dichtbij walvissen gezien. Vol enthousiasme stappen we de boot op. Nog geen 15 minuten later zien we de eerste walvis!!! Ongelooflijk!!! Er ligt een andere boot vlakbij wat inhoudt dat wij er niet heen kunnen...aaaahhh....maar een paar minuten erbij zien we een andere moeder met kalf en krijgen we wat we willen. Op tien meter van de boot zien we de walvissen zwemmen. Hun rug komt boven water en je kan de lengte zien....dit is onmenselijk hoe groot deze dieren zijn. Moeder gaat op de rug liggen en haar vinnen steken boven het water uit. We zien ook meerdere malen de staart boven water uitkomen, zoiets moet je echt een keer gezien hebben, magistraal. Het is de derde keer in mijn leven dat ik walvissen zie en elke keer is speciaal en weer anders. Af en toe zien we het hoofd van de walvis het water uitkomen, we moeten rustig op de boot blijven en dat doe ik, maar van binnen ben ik een wilde polonaise aan het dansen van geluk en plezier. In totaal zien we vier moeders met hun kalfjes. Het zijn de laatste in deze baai en ook zij zullen, net zoals de rest voor hun, nu richting Antarctica gaan vertrekken. Een beetje verbrand maar met een grote glimlach varen we terug. Wie ook een walvis heeft gezien kan deze ervaring en het gevoel met me delen, geen HD televisie of Blue Ray die dit ooit zo mooi kan weergeven dan wat ik met eigen ogen heb gezien.

We rijden verder onder het genot van heerlijke empanades (Argentijnse broodjes met kip of koe erin) naar onze volgende stop; pinguins! En ja hoor daar staan ze, klein van formaat maar lollig zoals verwacht. Hun leuke loopje en hun easy going karakter. Een groot aantal op het strand beneden ons en een reeks boven aan rots. Een paar staan zelfs nog geen meter achter het lage hekje gemaakt van wat ijzerdraden. We zien ook wat holen waar moeders bij haar kroost ligt. Apart om zo dicht bij pinguïns te staan. Je verwacht er sneeuw en ijs bij maar hier schijnt de zon en ligt er een mooi strandje bij. De meeste pinguïns staan of liggen dan ook heerlijk te zonnebaden. Het bord met “niet over de draad stappen” kan ik even niet lezen in het Spaans en ik stap er snel over heen. Ik sta naast een pinguïn die me eens raar aankijkt en bijna lijkt te vragen voor 5 pesos voor een foto.

We gaan verder op zoek naar zeeolifanten, ik heb ze nog nooit gezien en dat blijft ook zo. Ze zijn nergens te bekennen helaas. We zien wel zeehonden op het strand, een paar vossen, guanaco's en een stinkdier.

Het is een geslaagde dag en hij duurt veel langer dan de gewone tours. Die zijn rond half acht terug, wij pas om tien uur. Doodmoe maar vol nieuwe ervaringen komen we terug bij het hostel.

9 december 2011
We pakken de tassen in, checken uit en gaan naar het busstation. Daar aangekomen blijken er geen tickets meer te zien voor vandaag voor onze volgende bestemming. We boeken de laatste 2 tickets die er nog zijn voor morgen. Ze hebben geen stoelen meer die helemaal plat gaan (cama) dus we gaan voor de half stoelen (semi cama). Scheelt weer wat geld maar levert waarschijnlijk wel wat rugklachten op. We gaan namelijk vanuit hier naar de meest zuidelijke stad ter wereld: Ushuaia!
De hele rit gaat 30 uur duren, inclusief een grensovergang naar Chili, een kleine boottrip, dan weer een grensovergang terug Argentinië in en dan over hobbel de bobbel wegen naar de eindbestemming. Daar gaan we dan op zoek naar een boot naar Antarctica.