Fiji

Fiji

Mijn haren zijn door al het zweet, zout water en het gebrek aan een goede douche zo smerig dat ik in Suva naar de kapper ga en bijna alles eraf laat scheren. Mijn oor is wederom dicht gaan zitten en ik besluit een dokter te gaan bezoeken. Even schoonspuiten en mijn gehoor is weer terug. Ik besluit mijn twee paar schoenen met gaten in de prullenbak te gooien en een nieuw paar te kopen. Mijn Bufkes tas heeft ook zijn beste tijd gehad, de ritssluiting werkt niet meer goed en hier en daar begint hij uit elkaar te vallen. Tijd dus voor een nieuwe kleine rugtas. Het is geweldig dat je door zulke simpele aankopen je in 1 klap helemaal nieuw en vers voelt.
Op de lokale markt koop ik 2 gigantische maskers van hout en een oud wapen dat de krijgers vroeger gebruiken om elkaars hoofd in te slaan. Bij de aankoop krijg na lang afdingen ook een kannibalistische vork cadeau. Die ga ik gebruiken om bij Vesteda mijn salade op te eten als ik weer terug ben, iedereen is dus gewaarschuwd. Al het houtwerk moet opgestuurd worden en goedgekeurd worden door de overheid. Voor dat ik alles aankoop ga ik al naar het bureau om te kijken hoeveel me dat gaat kosten. Helemaal niks zeggen ze vriendelijk. Of ik de souvenirs bij me heb? Nee, ik moet ze nog kopen en ze zijn zo groot dat ik er niet de hele stad mee door ga lopen. Geen probleem hoeveel dingen zijn het? 3 of 4 geef ik aan. De dame geeft me 4 stickers die ik erop moet plakken waarop staat dat de souvenirs gecheckt zijn en veilig zijn bevonden. Heerlijk deze landen en zo gemakkelijk. Na de aankoop sjouw ik alles naar het postkantoor. Alles moet goed verpakt worden maar ze verkopen nergens bubbelfolie. Maar de mensen van het postkantoor zijn overvriendelijk en halen uit allerlei plaatsen en hoeken karton en kranten en beginnen met rollen ducttape mijn spullen in te pakken. Het is een geweldig gezicht, er blijft geen moeite gespaard om zeker te weten dat het grote pakket niet beschadigd gaat worden en bijna de helft van de grond van het postkantoor wordt in beslag genomen door de inpakkers.

Daarna neem ik de lokale bus naar Pacific Harbour. Als je uit wilt stappen dan trek je aan een koortje, die gaat helemaal naar de voorkant van de bus en daarmee trek je aan een fietsenbel! Elke keer als iemand uit wilt stappen hoor je dus Tring!Tring!. Ik kan mijn pret niet op. Aan de aand e kant is 1 nooduitgang. Op de ruit staat met een stift geschreven: Emenergecy Exit: push window out! Whahaha, stel je voor de bus kantelt om en valt net op die kant, dan zit er geen ruit meer in of je kan hem er niet uit duwen. Het grappige is tevens dat die ruit precies hetzelfde uitziet als alle andere ruiten. Met mijn hoofd een stuk uit de ruit kijk ik naar wederom een spectaculaire sterrenhemel terwijl de warme wind over mijn gezicht blaast. Aan de horizon zie ik af en toe bliksem die de hemel even oplicht. Reizen is heerlijk.

Bull shark diving

De adrenaline stroomt al door mijn lichaam als ik door het busje wordt opgehaald. Aangekomen bij de kantoor van de duikschool krijgen we een briefing over hoe te handelen als we onderwater zijn. Ik ga duiken met Bull Sharks! Deze kunnen wel 4 – 6 meter groot zijn en Fiji is 1 van de weinige plekken waar je zonder in een kooi te zitten mag meemaken hoe ze gevoed worden. Tot nu toe heb ik tijdens een aantal duiken kleine haaien gezien van 1 ½ meter groot, dit gaat het echte werk worden. Iedereen is positief gespannen. De boot brengt ons naar de duikplek en na een laatste briefing is het dan zover. Fles op de rug, regulator in de mond en duikbril op. Plons en daar ga ik de diepte in. We zakken tot zo'n 30 meter. Uit grote groene bakken pakken de instructeurs vissenkoppen en al snel komen er allerlei soorten vissen op af. Dan in de verte komen grote schaduwen onze kant uit, dit is spannend. Meer dan een dozijn bull sharks beginnen om ons heen te cirkelen. Het is een machtig schouwspel. Ze lijken in eerste instantie gewoon groot maar lief, totdat ze de vissenkoppen in de gaten krijgen en hun mond open doen. Een indrukwekkende rij scherpe tanden zijn zichtbaar en de brute kracht waarmee ze hun eten tot zich nemen is zowel overweldigend als beangstigend. Niet dat ik me een moment onveilig voel maar gewoon het idee dat dit beest je simpelweg in stukken kan scheuren op elk willekeurig moment doet wel iets met je. We liggen op een perfecte plek om alles gade te slaan, zo'n vier meter van de voedplek. Echter de haaien komen van voren aan en zodra ze een vissenkop in hun mond hebben, die dan wagenwijd open staat, zwemmen ze na een meter of twee door om daarna zoiets vlak voor gezicht om te draaien. Het is waanzin(nig) om dit mee te maken. Op de achtergrond cirkelen steeds meer haaien rond. De meeste hebben een aantal vissen op zich zitten die hun schoonmaken. Vaak zwemmen er ook een paar kleine visjes net voor hun snuit. Het geeft een beetje onrealistisch beeld, deze grote jager van de zee die vriendjes is met deze kleine visjes. The circle of life is mooi.
De hele omgeving, het koraal, de vele vissen en natuurlijk de grote bull sharks zijn een prachtig tafereel en het is zeker 1 van de meest geweldige duiken die ik heb gedaan. Om zo dichtbij zulke grote haaien te zijn maakt de avonturier in iedereen los denk ik. Na de duik is dan ook iedereen op de boot helemaal lyrisch. Ik bedenk me dat het best gek is dat ik hier op de boot sta en op de zee uitkijk, bijna niets vermoedend dat tientallen meters onder me de haaien zwemmen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.