Parque Nacional Iguazu.

15 januari 2012
Op tijd uit bed en richting het vliegveld. Daar aangekomen blijkt dat Mhairi's vlucht vertraging heeft...zucht...nog even iets langer wachten. Louis en ik gaan boven op het balkon staan en na wat voor mij veel te lang wachten is loopt Mhairi dan eindelijk door de deuren heen. Omhelzing en kussen natuurlijk! Ze heeft ook nog een hele leuke verrassing, want buiten de 1 ½ liter Goldstrike die ze voor me heeft meegenomen (de eerste 6 flessen zijn al opgegaan) heeft ze ook snoepgoed en HAGELSLAG meegenomen!!!!
In San Telmo is op zondag altijd een straatmarkt en die gaan we bezoeken. We struinen door de straten heen en drinken goede wijn op een terrasje midden op straat. Dit is het echte leven in Buenos Aires, het leven op straat tussen de mensen. Met een groep Nederlanders hebben we een bbq op het dakterras en daarna gaan we naar het plein toe waar op zondag altijd een plek is waar mensen de Tango dansen. Vele denken dat het de dans van Argentinië is maar dat klopt niet helemaal, de passionele tango is de dans van Buenos Aires. Iedereen danst met iedereen, jong en oud, ervaren dansers en beginners. Indien jezelf de tango niet beheerst (zoals ik) kan je ook vanaf de zijkant naar het spektakel kijken.
's Avonds in bed ben ik blij om Mhairi naast me te hebben, niet dat Louis geen lekkere knuffelbeer is ha, ha, maar ik geef toch de voorkeur mijn vriendin.

16 januari 2012
In de vroege middag nemen we de 20 uur durende bus naar Puerto Iguazu in het uiterste Noord-Oosten van Argentinië. De afstanden in Argentinië zijn enorm, maar wat wil je ook anders in het 8ste grootste land van de wereld. Een voordeel is dat zowel de bussen en de wegen goed zijn, iets dat ik in andere landen wel eens anders heb ervaren.

17 januari 2012
Aangekomen op het busstation snellen we naar het guesthouse, zetten onze spullen neer, doen een ontbijtje en gaan erop uit. De reden dat we dit hele stuk hebben gereden is om de Iguazu watervallen te zien, volgens meerdere bronnen uitgeroepen tot 1 van de 7 natuur wereldwonderen.
Je kan de watervallen van 2 zijden bekijken, de Argentijnse zijde (die we morgen gaan bezichtigen) en de Braziliaanse zijde waar we vandaag heen gaan. Een korte busrit neem ons de grens over en we staan te popelen om het park in te gaan. Daar nemen we eerst plaats in een open dubbeldekker voor een kort ritje om vervolgens te lopen naar het eerste uitzichtpunt....en wow, wow, wow het ziet er spectaculair uit. De lange busrit wordt letterlijk van ons afgespoeld! Vanuit hier kijk je uit op de Argentijnse zijde waar over een lengte van 2 kilometer overal watervallen te zien zijn. Niet alles is nog te zien vanaf hier maar deze eerste blik geeft al kippenvel. Het water valt in 2 treden naar beneden en je kan het gebrom en gebulder van het neerstortende water duidelijk horen. Rondom de watervallen zie je alleen maar groene jungle. Aan de onderkant van het neerstortende water zie je boten die tot heel dichtbij komen en zelfs onder de waterval varen!
Terwijl we genieten van al dit moois komt er doodleuk een soort wasbeer voorbij lopen. Even later komen we er meerdere tegen met jongen. Ze zijn absoluut niet schuw voor mensen, in tegendeel ze willen eigenlijk graag eten van je krijgen cq stelen. Er staan dan ook overal borden dat je ze niet moet voeren. Mensen voedsel is niet goed voor ze en als je ze toch wilt voeren dan kan je pech hebben Ze zijn namelijk erg ongeduldig en hebben behoorlijk lange en scherpe nagels zoals enkele toeristen aan den lijve ondervinden.
Het tweede en derde uitzichtpunt geven net weer een andere blik op de lange witte slierten die naar beneden komen langs de rotswand. Een vlinder landt op Louis' vinger, met de vleugels dicht heeft hij een licht bruine kleur maar als hij zijn vleugels opent dan kan je zijn prachtige blauwe vleugels zien. Het zijn deze kleine dingen die het geheel nog mooier maken. We hebben al heel veel gezien in Argentinië maar hebben toch wel een beetje dierenleven gemist tot nu toe. De wasbeertjes, de vlinders, de palmbomen, het onstuimige water, het is een ervaring die overweldigend is en een grote glimlach tovert op alle drie onze gezichten.
Om niet levend te verbranden lopen we zoveel mogelijk in de schaduw van de bomen tot het volgende punt. Hier krijgen we een heel andere iets te zien, het uitzicht op de Devil's Throat. Hier stort het water rechtstreeks via een “smalle” trechter naar beneden. Het ziet eruit als een halve kom waardoor je dit stuk van de waterval helemaal kan zien, van waar de rivier boven naar beneden stort tot hij in nevel gehuld wordt en dan neerstort in de rivier er beneden.
Al helemaal blij en gelukkig van wat we tot nu toe hebben gezien lopen we door naar het laatste, meest spectaculaire uitzicht aan de Braziliaanse zijde. Er is een platform gemaakt waardoor je een stuk over de rivier kan lopen, aan je linkerzijde stort een gedeelte van het water al naar beneden toe maar de echte kers op de taart is het fenomenale uitzicht op de Devil's Throat terwijl je er van onder tegen aan kijkt. Miljoenen liters water per seconde vallen in een vrije val naar beneden. Je voelt en ziet de kracht van de natuur terwijl het water over de rand naar beneden komt vallen, miljoenen liters storten in een vrije val naar beneden. De nevel komt af en toe onze richting uit en geeft ons een verfrissend gevoel wanneer het op onze armen en gezichten landt. We bezoeken ook het andere uitzicht op de Devil's Throat, een platform dat een stuk hoger ligt en je een beter uitzicht geeft op de rivier erboven en waar je watervallen beginnen. Vanaf deze plek krijg je ook een breder uitzicht over de gehele omgeving. Met een diepe voldane zucht verlaten we de watervallen om de laatste busrit uit het park te nemen en weer terug te gaan naar Argentinië. Ik had al foto's gezien van andere reizigers van de watervallen, maar vandaag overtrof echt mijn verwachtingen. Natuur op zijn moois.

18 januari 2012
Ons is verteld dat de Braziliaanse zijde de mooiste uitzichten geeft op de watervallen en je aan de Argentijnse zijde meer langs de watervallen loopt. Dat laatste klopt, meer wandelen langs de watervallen aan de Argentijnse zijde. Waren de uitzichten gisteren vanuit Brazilië al subliem...aan Argentijnse kant zijn ze zelfs nog mooier. Het contrast is zelfs zo groot naar mijn mening dat als je eerst de Argentijnse zijde zou doen en daarna de Braziliaanse, de tweede tegen zou vallen. Aan de ze kant krijgen we eerst allerlei kleine watervallen te zien, een opwarmer voor het grotere werk. Redelijk onverwachts komt na een flauwe bocht een heel mooi uitzicht over 1 van de watervallen, compleet met palmbomen op de voorgrond. Het is een favoriet punt om foto's te maken en we hebben net het geluk dat we een paar foto's kunnen schieten zonder mensen of met alleen ons erop. Naast de watervallen en de palmbomen kan je aan e overkant ook een eiland zien dat er mysterieus uitziet, zeker aan de rechterkant waar een geheel gehuld gaat in nevel van de watervallen. Telkens als je verder loopt kom je een paar stappen verder weer een mooi uitzichtpunt punt, de ene keer een open uitzicht de andere keer kijk je door tropische bladeren en planten uit op de watervallen. Het is allemaal teveel om op te noemen wat we zien, watervallen die praktisch voor je gezicht naar beneden storten, wandelpaden die een direct uitzicht bieden vanaf de bovenkant, aan de ene kant de nog kalme rivier, aan de andere kant zie je hoe hij over de rand stroomt. We gaan ook een boot op die langs de watervallen vaart en in het begin bijna onder een waterval doorvaart, dit is weer een hele andere manier om ze te ervaren. Met de waterdichte foto toestellen in hand gaan we dan voor het grotere werk.......we varen tot 2 keer toe recht onder een grote waterval. Kletsnat en vol adrenaline komen we er weer uit! Een hele ervaring rijker.
Het hele gedeelte lijkt wel een pretpark, maar dan in plaats steeds nieuwe attracties krijg je hier dus steeds meer watervallen te zien, er lijkt geen einde aan te komen. Geen enkel uitzicht is het zelfde maar ze zijn allemaal prachtig. De blikken die ik werp vanaf de bovenzijde op het gebied zijn oneindig en zodra een grote regenboog zich er onderdeel vanuit maakt is het plaatje helemaal compleet. Dit ziet eruit als een paradijs. De kers op de taart zoals we die gisteren hadden blijft vandaag niet uit, we gaan weer een blik werpen op de Devil's Throat. Keken we er gisteren tegen aan nu staan we er zo dicht bovenop dat je er bijna in wordt gezogen. Het lijkt alsof het water in de oneindigheid verdwijnt. Als je te lang kijkt hoe het water naar beneden gaat raak je bijna in een hypnose. Nadat we een aantal vreugdekreten hebben geslaakt staan we minutenlang zwijgend met een grote glimlach alleen maar te kijken. Een regenboog ontstaat boven de waterval en als je denkt alles te hebben gehad heeft moeder natuur nog een extraatje voor ons. Vanonder een gedeelte van de waterval komen honderden en honderden vogels vliegen vanuit hun nesten erachter. In een grote zwarte streep vliegen ze weg, eerst langs de watervallen dan omhoog de lucht in in een zwerm. Het is een grote wolk van vogels, die weer neer beneden vliegt, een lange sliert wordt en verdwijnt achter het water net zoals ze tevoorschijn zijn gekomen. Dit trucje herhalen ze even later nog eens. Het is niet alleen het feit dat het mooi is hoe deze vogels het doen maar het is het totale plaatje en de mooiste afsluiting van de Iguazu watervallen die we ons hadden kunnen wensen.