De Geest van het Reizen
Door: Tom Jussen
Blijf op de hoogte en volg Tom
13 Maart 2012 | Fiji, Suva
De geest van het reizen
Reizen is voor mij per definitie geweldig. Het woord “geweldig” doet zelfs geen recht aan wat reizen voor me betekent en met me doet. Het is zo'n groot onderdeel van mijn leven dat ik me soms zelfs wel eens afvraag of het nog gezond voor me is. Maar genoeg over geweldig want iedereen die mijn verslagen leest merkt wel hoe geweldig ik het heb en welke geweldige dingen ik meemaak.
Echter reizen is meer dan alleen maar geweldige dingen meemaken. Reizen is geen vakantie zoals veel mensen denken. Tijdens vakanties spendeer ik geen 22 uur in nachtbussen, leef ik niet op een handjevol rijst met wat kip op een botje en ongeïdentificeerde groenten of eet ik schapen hersens uit een schedel, drink ik geen kava met spuug van anderen erin of lekt de regen je kamer in. Tijdens vakanties heb ik een schoon bed, airconditioning, goed eten, een heerlijk zwembad, schone kleding en een koffer dat eenmaal in mijn hotelkamer niet wordt verplaatst totdat ik weer naar huis ga.
Nu, op reis, moet ik vaak om de 2 dagen mijn rugzak weer helemaal opnieuw inpakken. Van de drie paar schoenen die ik heb zijn er twee zo erg versleten dat er grote gaten aan de zijkant zitten, kleding is niet meer schoon te krijgen alleen nog maar “fris”. Aan elke sok moet ik ruiken om te weten of hij gewassen is want aan de vlekken erin lijken ze allemaal al 3 dagen achter elkaar gebruikt. Spullen beginnen uit elkaar te vallen, ritssluitingen werken niet meer goed. De zonnebrandcrème, het zout van het water en zweet en de anti-insectenspray zitten permanent in mijn poriën en zijn er nauwelijks of niet meer uit te krijgen. Leg me op een station in een kartonnen doos en mensen denken dat ik er thuis hoor. Reizen is geen vakantie.
Maar dat alles maakt me eigenlijk nog niet zoveel uit. Wat het meeste tegenvalt aan alleen reizen is het spelletje dat je geest met je gaat spelen. Thuis heb je een ritme, dingen waar je over na moet denken, dingen die je moet doen. Na verloop van tijd verdwijnen die zaken als je aan het reizen bent en maken plaats voor een soort leegte. De leegte gaat je geest opvullen met zaken die veel dieper in je brein zijn opgeslagen en daar een plekje hebben gekregen. Een aantal van die zaken worden plots wakker geschud en de stof komt ervan af. Je gaat plots denken over leuke dingen die je helemaal vergeten was, minder leuke dingen waar je liever niet aan herinnert wilt worden, keuzes die je anders had kunnen of moeten maken. Je dromen confronteren je met zaken die je niet goed kunt plaatsen, oude vriendschappen en vriendinnen passeren de revue, angsten worden omgezet in nachtmerries (waarschijnlijk ook door de hitte 's nachts). Wellicht is je geest op zoek naar structuur, misschien heb je bepaalde zaken niet goed verwerkt, heb je spijt van dingen die mensen hebt verteld of juist dat je bepaalde zaken nooit kenbaar aan iemand hebt gemaakt. Er zijn genoeg zaken die me bezig houden betreffende mijn familie en kennissen maar ik ben iemand die daar moeilijk mee om kan gaan en dus ook moeilijk over kan praten waardoor ik er vaker voor vrienden niet kan zijn zoals ik zou willen. Je gaat diep in je gedachten graven, ongewild en voelt je dan soms behoorlijk rot. Je wilt over zaken praten maar je bent vaak je enige gesprekspartner en hebt van die gesprekken in je hoofd met een Engeltje op de ene schouder en een Duiveltje op de andere schouder. Elke dag alleen opstaan, alleen eten en je eigen weg gaan is dan soms stukken minder leuk en je vraagt je dan wel eens af; waarom doe ik dit? Is dit echt wat ik wil? Waar ben ik mee bezig? Wil ik soms iets bewijzen, voor mezelf naar anderen toe? Ben ik gek? En geloof me, als je alleen jezelf als gesprekspartner heb kom je er pas achter wat je andere mensen aandoet als ze constant naar je moeten luisteren. Ja, dat reizen dat doet wel iets met je. Het neemt je niet alleen mee naar het uiteinde van de wereld maar ook het uiteinde van je brein.
Ik mis thuis niet, ik mis de kroeg niet, ik mis eigenlijk niks waarvoor ik naar huis zou gaan. Wat ik mis is iets dat niet hier is. Ik mis het gezellig praten tijdens een wandeling. Ik mis iemand om dit mee te delen. Ik mis soms de motivatie om uit bed te komen en het meeste uit de dag te halen. Ik mis soms de energie en het positieve in me om te lachen. Ik mis soms de vrolijke Tom en vraag me af waar hij is gebleven. Wellicht mezelf. Ik ben nog steeds op zoek naar mezelf. Ik mis soms mezelf. Zelfs staand tegen een palmboom op een spierwit perfect strand mis ik soms mezelf.
En ik mis mijn Goldstrike.
Maar ik leer ook. Door niks te doen, geen keuzes te maken en nergens naar toe te gaan ga ik me niet beter voelen. Ik heb hier zelf voor gekozen en je moet keuzes blijven maken om uit een situatie te komen. Beter 1 verkeerde keuze tussen 5 goede dan helemaal geen keuze maken. En dus ga ik op zoek naar een reisgenoot. Iemand die als die er zou zijn me op sleeptouw zou nemen of juist dat ik die persoon op sleeptouw zou nemen. Ik creëer in mijn hoofd een situatie waardoor Mhairi bij me is. Wat zou zij doen, of wat zouden we doen als ze nu hier was. Wat zou zij zeggen als ze me hier ziet zitten en ziet hoe ik mijn tijd verdoe met zielig zijn terwijl ik ver weg ben en dingen kan meemaken en beleven. Haar geestelijke aanwezigheid geeft me weer energie. Wat zouden anderen wel niet overhebben om een dag, een week, een maand te mogen beleven wat ik beleef? Ben ik nou die Expeditie Robinson fan die andere maar watjes vind als ze na 2 weken huilend en zielig het eiland verlaten. Gaat mij dat overkomen? Echt niet. Ik ga erop uit, soms is er niks te beleven maar ik heb wel zelf de keuze gemaakt om te kijken of er iets te doen was. Andere keren tref je medereizigers, krijg je een vriendelijke glimlach van een straatverkoper, raak je aan de praat met een local, hoor je zingen en beland je als enige buitenlander in een traditionele zang- en dansfestijn. Krijg je eten aangeboden uit onverwachtse hoek of krijg je een compliment voor iets dat je uit gewoonte doet. Het geeft je energie.
Iedereen die lang reist komt de Geest van het reizen tegen, het is aan jezelf om te zorgen dat het niet de Man met de Hamer gaat worden. Ik ben nu hier, ver weg, op mezelf aangewezen. Het is mijn eigen keuze geweest en ik geniet ervan. De leuke dingen en ook die dagen dat alles me 10x zoveel energie kost. Reizen is geen vakantie waar je met je vingers knipt en er een nieuwe cocktail wordt gebracht. Reizen is soms je hand open houden in de hoop dat iemand het ziet en je hand vastpakt. Die iemand kan een persoon zijn of een situatie. Reizen is een ontwikkeling van mezelf, in situaties terecht komen die nieuw en onbekend zijn en ervan genieten. Alles is een ervaring als je onderweg bent. Mooie dingen komen op onverwachtse plaatsen en momenten.
Ondanks dat ik nauwelijks of geen contact heb met veel mensen thuis en dat ik niet altijd de mogelijkheid of tijd heb om te reageren op reacties op mijn blogs of foto's wil ik iedereen van harte bedanken voor alle reacties. Het betekent veel voor me. Ze maken me vaak aan het lachen, geven me het gevoel dat ik deze reis niet helemaal alleen maak en tevens het gevoel dat ik andere soms inspireer of een glimlach geef als ze mijn onnozele verhalen lezen. Aan de andere kant van de wereld kan een simpel iets zoveel meer betekenen dan thuis, waar je vaak dingen voor gewoon aanneemt.
De Geest van het reizen hoort nou eenmaal bij het reizen. Het is goed dat ik het meemaak. Het is nu aan mij er iets mee te doen, niet alleen hier en nu maar ook als ik (ooit ha, ha) weer terug ben in Nederland. Het mooie aan de Geest van het reizen is dat het nergens in een reisgids staat, het neemt je mee op ongebaande paden en dat is nou precies wat ik wil.
Reizen is geen vakantie.
Reizen is niet geweldig,
het is veel meer dan dat.....
Reizen is voor mij per definitie geweldig. Het woord “geweldig” doet zelfs geen recht aan wat reizen voor me betekent en met me doet. Het is zo'n groot onderdeel van mijn leven dat ik me soms zelfs wel eens afvraag of het nog gezond voor me is. Maar genoeg over geweldig want iedereen die mijn verslagen leest merkt wel hoe geweldig ik het heb en welke geweldige dingen ik meemaak.
Echter reizen is meer dan alleen maar geweldige dingen meemaken. Reizen is geen vakantie zoals veel mensen denken. Tijdens vakanties spendeer ik geen 22 uur in nachtbussen, leef ik niet op een handjevol rijst met wat kip op een botje en ongeïdentificeerde groenten of eet ik schapen hersens uit een schedel, drink ik geen kava met spuug van anderen erin of lekt de regen je kamer in. Tijdens vakanties heb ik een schoon bed, airconditioning, goed eten, een heerlijk zwembad, schone kleding en een koffer dat eenmaal in mijn hotelkamer niet wordt verplaatst totdat ik weer naar huis ga.
Nu, op reis, moet ik vaak om de 2 dagen mijn rugzak weer helemaal opnieuw inpakken. Van de drie paar schoenen die ik heb zijn er twee zo erg versleten dat er grote gaten aan de zijkant zitten, kleding is niet meer schoon te krijgen alleen nog maar “fris”. Aan elke sok moet ik ruiken om te weten of hij gewassen is want aan de vlekken erin lijken ze allemaal al 3 dagen achter elkaar gebruikt. Spullen beginnen uit elkaar te vallen, ritssluitingen werken niet meer goed. De zonnebrandcrème, het zout van het water en zweet en de anti-insectenspray zitten permanent in mijn poriën en zijn er nauwelijks of niet meer uit te krijgen. Leg me op een station in een kartonnen doos en mensen denken dat ik er thuis hoor. Reizen is geen vakantie.
Maar dat alles maakt me eigenlijk nog niet zoveel uit. Wat het meeste tegenvalt aan alleen reizen is het spelletje dat je geest met je gaat spelen. Thuis heb je een ritme, dingen waar je over na moet denken, dingen die je moet doen. Na verloop van tijd verdwijnen die zaken als je aan het reizen bent en maken plaats voor een soort leegte. De leegte gaat je geest opvullen met zaken die veel dieper in je brein zijn opgeslagen en daar een plekje hebben gekregen. Een aantal van die zaken worden plots wakker geschud en de stof komt ervan af. Je gaat plots denken over leuke dingen die je helemaal vergeten was, minder leuke dingen waar je liever niet aan herinnert wilt worden, keuzes die je anders had kunnen of moeten maken. Je dromen confronteren je met zaken die je niet goed kunt plaatsen, oude vriendschappen en vriendinnen passeren de revue, angsten worden omgezet in nachtmerries (waarschijnlijk ook door de hitte 's nachts). Wellicht is je geest op zoek naar structuur, misschien heb je bepaalde zaken niet goed verwerkt, heb je spijt van dingen die mensen hebt verteld of juist dat je bepaalde zaken nooit kenbaar aan iemand hebt gemaakt. Er zijn genoeg zaken die me bezig houden betreffende mijn familie en kennissen maar ik ben iemand die daar moeilijk mee om kan gaan en dus ook moeilijk over kan praten waardoor ik er vaker voor vrienden niet kan zijn zoals ik zou willen. Je gaat diep in je gedachten graven, ongewild en voelt je dan soms behoorlijk rot. Je wilt over zaken praten maar je bent vaak je enige gesprekspartner en hebt van die gesprekken in je hoofd met een Engeltje op de ene schouder en een Duiveltje op de andere schouder. Elke dag alleen opstaan, alleen eten en je eigen weg gaan is dan soms stukken minder leuk en je vraagt je dan wel eens af; waarom doe ik dit? Is dit echt wat ik wil? Waar ben ik mee bezig? Wil ik soms iets bewijzen, voor mezelf naar anderen toe? Ben ik gek? En geloof me, als je alleen jezelf als gesprekspartner heb kom je er pas achter wat je andere mensen aandoet als ze constant naar je moeten luisteren. Ja, dat reizen dat doet wel iets met je. Het neemt je niet alleen mee naar het uiteinde van de wereld maar ook het uiteinde van je brein.
Ik mis thuis niet, ik mis de kroeg niet, ik mis eigenlijk niks waarvoor ik naar huis zou gaan. Wat ik mis is iets dat niet hier is. Ik mis het gezellig praten tijdens een wandeling. Ik mis iemand om dit mee te delen. Ik mis soms de motivatie om uit bed te komen en het meeste uit de dag te halen. Ik mis soms de energie en het positieve in me om te lachen. Ik mis soms de vrolijke Tom en vraag me af waar hij is gebleven. Wellicht mezelf. Ik ben nog steeds op zoek naar mezelf. Ik mis soms mezelf. Zelfs staand tegen een palmboom op een spierwit perfect strand mis ik soms mezelf.
En ik mis mijn Goldstrike.
Maar ik leer ook. Door niks te doen, geen keuzes te maken en nergens naar toe te gaan ga ik me niet beter voelen. Ik heb hier zelf voor gekozen en je moet keuzes blijven maken om uit een situatie te komen. Beter 1 verkeerde keuze tussen 5 goede dan helemaal geen keuze maken. En dus ga ik op zoek naar een reisgenoot. Iemand die als die er zou zijn me op sleeptouw zou nemen of juist dat ik die persoon op sleeptouw zou nemen. Ik creëer in mijn hoofd een situatie waardoor Mhairi bij me is. Wat zou zij doen, of wat zouden we doen als ze nu hier was. Wat zou zij zeggen als ze me hier ziet zitten en ziet hoe ik mijn tijd verdoe met zielig zijn terwijl ik ver weg ben en dingen kan meemaken en beleven. Haar geestelijke aanwezigheid geeft me weer energie. Wat zouden anderen wel niet overhebben om een dag, een week, een maand te mogen beleven wat ik beleef? Ben ik nou die Expeditie Robinson fan die andere maar watjes vind als ze na 2 weken huilend en zielig het eiland verlaten. Gaat mij dat overkomen? Echt niet. Ik ga erop uit, soms is er niks te beleven maar ik heb wel zelf de keuze gemaakt om te kijken of er iets te doen was. Andere keren tref je medereizigers, krijg je een vriendelijke glimlach van een straatverkoper, raak je aan de praat met een local, hoor je zingen en beland je als enige buitenlander in een traditionele zang- en dansfestijn. Krijg je eten aangeboden uit onverwachtse hoek of krijg je een compliment voor iets dat je uit gewoonte doet. Het geeft je energie.
Iedereen die lang reist komt de Geest van het reizen tegen, het is aan jezelf om te zorgen dat het niet de Man met de Hamer gaat worden. Ik ben nu hier, ver weg, op mezelf aangewezen. Het is mijn eigen keuze geweest en ik geniet ervan. De leuke dingen en ook die dagen dat alles me 10x zoveel energie kost. Reizen is geen vakantie waar je met je vingers knipt en er een nieuwe cocktail wordt gebracht. Reizen is soms je hand open houden in de hoop dat iemand het ziet en je hand vastpakt. Die iemand kan een persoon zijn of een situatie. Reizen is een ontwikkeling van mezelf, in situaties terecht komen die nieuw en onbekend zijn en ervan genieten. Alles is een ervaring als je onderweg bent. Mooie dingen komen op onverwachtse plaatsen en momenten.
Ondanks dat ik nauwelijks of geen contact heb met veel mensen thuis en dat ik niet altijd de mogelijkheid of tijd heb om te reageren op reacties op mijn blogs of foto's wil ik iedereen van harte bedanken voor alle reacties. Het betekent veel voor me. Ze maken me vaak aan het lachen, geven me het gevoel dat ik deze reis niet helemaal alleen maak en tevens het gevoel dat ik andere soms inspireer of een glimlach geef als ze mijn onnozele verhalen lezen. Aan de andere kant van de wereld kan een simpel iets zoveel meer betekenen dan thuis, waar je vaak dingen voor gewoon aanneemt.
De Geest van het reizen hoort nou eenmaal bij het reizen. Het is goed dat ik het meemaak. Het is nu aan mij er iets mee te doen, niet alleen hier en nu maar ook als ik (ooit ha, ha) weer terug ben in Nederland. Het mooie aan de Geest van het reizen is dat het nergens in een reisgids staat, het neemt je mee op ongebaande paden en dat is nou precies wat ik wil.
Reizen is geen vakantie.
Reizen is niet geweldig,
het is veel meer dan dat.....
-
13 Maart 2012 - 13:10
Coralie:
mooi geschreven Tom! Je schrijft altijd al meer dan het 'en toen deed ik dit, en toen dat', beschrijft je gevoel en de details en wat het met je doet, maar dat is ook ontzettend indrukwekkend om te lezen.
ook herkenbaar, ook al heb ik niet zulke lange en avontuurlijke reizen gemaakt als jij. Maar ik heb me ook regelmatig een schop onder de kont moeten geven, want ik wilde zelf die reis maken, hoeveel mensen zouden niet met me willen ruilen, 'gewoon thuis' kan nog je hele leven lang.
Ik hoop dat je de lessen hier thuis ook weer kunt meenemen en ook in je 'normale' leventje weer kunt aarden, want dat lijkt me nog het meest lastig.
En er zullen vast en zeker heel veel mensen zijn, die weer heel blij zijn om je weer te zien! -
14 Maart 2012 - 06:12
Louis Je Ex-reismaat:
Snif...... -
14 Maart 2012 - 19:46
Nicole De Man:
Kijk, dat is toch wel de Tom die ik ken ;) En jezelf leren kennen, daar stop je nooit mee, al overkomt het jou nu wel sneller dan bij mij thuis achter de afwas haha.
Leven is genieten, afzien en leren van alles. En dat doe jij volop! Respect! Maar van een dagje lamballen wordt niemand slechter van hoor ;)
Zeer benieuwd wat je volgende bestemming is, als ik het zo lees nog lang geen Nederland! Is niet erg, hoor je verhalen wel als je weer terug bent.
So close no matter how far, couldn't be much more from the heart. Forever trusting who we are and nothing else matters!
Dikke kus je zussie Nicole -
19 Maart 2012 - 15:23
Grote Broer Bas:
Ha Motje, dat gevoel dat je beschrijft, ken ik nog wel van mijn tijd in Amerika. Uiteraars was dat anders, maar ook ik was toen ver van huis en soms alleen. En dan ga je denken ja, maar bij jou spelen de afkickverschijnselen van Goldstrike ook een rol haha.... Maar niet te zielig worden he: reizen is WEL vakantie. Misschien geen luxe vakantie, maar WEL VAKANTIE! Net zoals mensen met een uitkering van een permanente vakantie genieten, die klagen ook altijd maar hoeven ondertussen geen drol uit te voeren. Niet hoeven werken danwel studeren is gewoon vakantie. Alleen vult ieder die op zijn eigen manier in. De een zit thuis op een bierkrat voor de tv, de dobbert in de zee op een cruiseschip met gouden kranen, weer een ander klotst tegen kleine jongetjes aan in Pattaya en mijn gekke broertje slurpt Papoeahersenen uit de aars van een gehoornd blauw vogelbekdier op het tropische vulkaaneiland van Kakatoe. Maar het is wel allemaal vakantie. En tja, dan zijn er ook nog zotten die in hun fakansie WrestleMania 28 gaan kijken. En als je down bent, bedenk dan: je had nu ook achter je bureau kunnen zitten staren naar een cursor die monotoon de seconden van je leven weg knippert. Dan zijn sokken met vlekken zo slecht nog niet en je kunt nog altijd tegen Mr. Socko praten als je eenzaam bent. Bovendien: ergens op deze aardkloot is er ook nog een broer die van je houd, dus bij deze een virtuele bodyslam en een dikke knuffel.
Bas -
19 Maart 2012 - 19:13
Jan Schreurs:
Heej kerel, ik zit hier je verhaal te lezen en dacht eens even laten weten dat ik aan je denk , daar ver hiervandaan. Hier gaat alles redelijk goed. We hebben net een ivf-poging afgerond en zonder succes, jammer genoeg! Hopen dat we nog verder mogen proberen. Ik heb veel van je verhalen gelezen en vind het geweldig wat je allemaal mee maakt. Je verhaal is mooi en ik snap hieruit wel, dat je het soms erg moeilijk hebt, maar de totale beleving moet geweldig zijn. Heel veel groeten vanuit Venlo. We gaan zeker weer eens een pilske doen als je weer terug bent. grtzz Janusss -
29 Maart 2012 - 16:25
Aap:
Oeh Motje toch! Ik had de sfeer in je vorige verhaal dus toch goed aangevoeld. Denk er maar aan dat mensen als jij nooit eenzaam zijn. Als je alleen al kijkt naar hoe vaak 'Shotje voor Motje' als krachtkreet hier in Eindhoven klinkt begrijp je dat mensen met jouw karakter nooit alleen zullen en kunnen zijn. Overigens is het inmiddels echt een begrip te worden, die shotjes. Ik probeer het iedereen aan te leren hier. Elke keer als iemand het voorstelt in mijn aanwezigheid, elke keer als ik écht genoeg heb gehad en me door deze krachtkreet laat overhalen er nog ééntje te doen voor onze eenzame reiziger (met alle nachtelijke potbezoeken van dien) en elke keer als ik weer een post van een vage bekende voorbij zie komen met "Shotje voor Motje!" als bijschrift van een ladderzatte foto, dan glimlach ik. Dan gniffel ik en denk ik aan jou. En ik ben zeker niet de enige! Veel liefde en respect gozer. Ik mis je en tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
