De Geest van het Reizen

De geest van het reizen


Reizen is voor mij per definitie geweldig. Het woord “geweldig” doet zelfs geen recht aan wat reizen voor me betekent en met me doet. Het is zo'n groot onderdeel van mijn leven dat ik me soms zelfs wel eens afvraag of het nog gezond voor me is. Maar genoeg over geweldig want iedereen die mijn verslagen leest merkt wel hoe geweldig ik het heb en welke geweldige dingen ik meemaak.

Echter reizen is meer dan alleen maar geweldige dingen meemaken. Reizen is geen vakantie zoals veel mensen denken. Tijdens vakanties spendeer ik geen 22 uur in nachtbussen, leef ik niet op een handjevol rijst met wat kip op een botje en ongeïdentificeerde groenten of eet ik schapen hersens uit een schedel, drink ik geen kava met spuug van anderen erin of lekt de regen je kamer in. Tijdens vakanties heb ik een schoon bed, airconditioning, goed eten, een heerlijk zwembad, schone kleding en een koffer dat eenmaal in mijn hotelkamer niet wordt verplaatst totdat ik weer naar huis ga.
Nu, op reis, moet ik vaak om de 2 dagen mijn rugzak weer helemaal opnieuw inpakken. Van de drie paar schoenen die ik heb zijn er twee zo erg versleten dat er grote gaten aan de zijkant zitten, kleding is niet meer schoon te krijgen alleen nog maar “fris”. Aan elke sok moet ik ruiken om te weten of hij gewassen is want aan de vlekken erin lijken ze allemaal al 3 dagen achter elkaar gebruikt. Spullen beginnen uit elkaar te vallen, ritssluitingen werken niet meer goed. De zonnebrandcrème, het zout van het water en zweet en de anti-insectenspray zitten permanent in mijn poriën en zijn er nauwelijks of niet meer uit te krijgen. Leg me op een station in een kartonnen doos en mensen denken dat ik er thuis hoor. Reizen is geen vakantie.

Maar dat alles maakt me eigenlijk nog niet zoveel uit. Wat het meeste tegenvalt aan alleen reizen is het spelletje dat je geest met je gaat spelen. Thuis heb je een ritme, dingen waar je over na moet denken, dingen die je moet doen. Na verloop van tijd verdwijnen die zaken als je aan het reizen bent en maken plaats voor een soort leegte. De leegte gaat je geest opvullen met zaken die veel dieper in je brein zijn opgeslagen en daar een plekje hebben gekregen. Een aantal van die zaken worden plots wakker geschud en de stof komt ervan af. Je gaat plots denken over leuke dingen die je helemaal vergeten was, minder leuke dingen waar je liever niet aan herinnert wilt worden, keuzes die je anders had kunnen of moeten maken. Je dromen confronteren je met zaken die je niet goed kunt plaatsen, oude vriendschappen en vriendinnen passeren de revue, angsten worden omgezet in nachtmerries (waarschijnlijk ook door de hitte 's nachts). Wellicht is je geest op zoek naar structuur, misschien heb je bepaalde zaken niet goed verwerkt, heb je spijt van dingen die mensen hebt verteld of juist dat je bepaalde zaken nooit kenbaar aan iemand hebt gemaakt. Er zijn genoeg zaken die me bezig houden betreffende mijn familie en kennissen maar ik ben iemand die daar moeilijk mee om kan gaan en dus ook moeilijk over kan praten waardoor ik er vaker voor vrienden niet kan zijn zoals ik zou willen. Je gaat diep in je gedachten graven, ongewild en voelt je dan soms behoorlijk rot. Je wilt over zaken praten maar je bent vaak je enige gesprekspartner en hebt van die gesprekken in je hoofd met een Engeltje op de ene schouder en een Duiveltje op de andere schouder. Elke dag alleen opstaan, alleen eten en je eigen weg gaan is dan soms stukken minder leuk en je vraagt je dan wel eens af; waarom doe ik dit? Is dit echt wat ik wil? Waar ben ik mee bezig? Wil ik soms iets bewijzen, voor mezelf naar anderen toe? Ben ik gek? En geloof me, als je alleen jezelf als gesprekspartner heb kom je er pas achter wat je andere mensen aandoet als ze constant naar je moeten luisteren. Ja, dat reizen dat doet wel iets met je. Het neemt je niet alleen mee naar het uiteinde van de wereld maar ook het uiteinde van je brein.

Ik mis thuis niet, ik mis de kroeg niet, ik mis eigenlijk niks waarvoor ik naar huis zou gaan. Wat ik mis is iets dat niet hier is. Ik mis het gezellig praten tijdens een wandeling. Ik mis iemand om dit mee te delen. Ik mis soms de motivatie om uit bed te komen en het meeste uit de dag te halen. Ik mis soms de energie en het positieve in me om te lachen. Ik mis soms de vrolijke Tom en vraag me af waar hij is gebleven. Wellicht mezelf. Ik ben nog steeds op zoek naar mezelf. Ik mis soms mezelf. Zelfs staand tegen een palmboom op een spierwit perfect strand mis ik soms mezelf.
En ik mis mijn Goldstrike.

Maar ik leer ook. Door niks te doen, geen keuzes te maken en nergens naar toe te gaan ga ik me niet beter voelen. Ik heb hier zelf voor gekozen en je moet keuzes blijven maken om uit een situatie te komen. Beter 1 verkeerde keuze tussen 5 goede dan helemaal geen keuze maken. En dus ga ik op zoek naar een reisgenoot. Iemand die als die er zou zijn me op sleeptouw zou nemen of juist dat ik die persoon op sleeptouw zou nemen. Ik creëer in mijn hoofd een situatie waardoor Mhairi bij me is. Wat zou zij doen, of wat zouden we doen als ze nu hier was. Wat zou zij zeggen als ze me hier ziet zitten en ziet hoe ik mijn tijd verdoe met zielig zijn terwijl ik ver weg ben en dingen kan meemaken en beleven. Haar geestelijke aanwezigheid geeft me weer energie. Wat zouden anderen wel niet overhebben om een dag, een week, een maand te mogen beleven wat ik beleef? Ben ik nou die Expeditie Robinson fan die andere maar watjes vind als ze na 2 weken huilend en zielig het eiland verlaten. Gaat mij dat overkomen? Echt niet. Ik ga erop uit, soms is er niks te beleven maar ik heb wel zelf de keuze gemaakt om te kijken of er iets te doen was. Andere keren tref je medereizigers, krijg je een vriendelijke glimlach van een straatverkoper, raak je aan de praat met een local, hoor je zingen en beland je als enige buitenlander in een traditionele zang- en dansfestijn. Krijg je eten aangeboden uit onverwachtse hoek of krijg je een compliment voor iets dat je uit gewoonte doet. Het geeft je energie.

Iedereen die lang reist komt de Geest van het reizen tegen, het is aan jezelf om te zorgen dat het niet de Man met de Hamer gaat worden. Ik ben nu hier, ver weg, op mezelf aangewezen. Het is mijn eigen keuze geweest en ik geniet ervan. De leuke dingen en ook die dagen dat alles me 10x zoveel energie kost. Reizen is geen vakantie waar je met je vingers knipt en er een nieuwe cocktail wordt gebracht. Reizen is soms je hand open houden in de hoop dat iemand het ziet en je hand vastpakt. Die iemand kan een persoon zijn of een situatie. Reizen is een ontwikkeling van mezelf, in situaties terecht komen die nieuw en onbekend zijn en ervan genieten. Alles is een ervaring als je onderweg bent. Mooie dingen komen op onverwachtse plaatsen en momenten.

Ondanks dat ik nauwelijks of geen contact heb met veel mensen thuis en dat ik niet altijd de mogelijkheid of tijd heb om te reageren op reacties op mijn blogs of foto's wil ik iedereen van harte bedanken voor alle reacties. Het betekent veel voor me. Ze maken me vaak aan het lachen, geven me het gevoel dat ik deze reis niet helemaal alleen maak en tevens het gevoel dat ik andere soms inspireer of een glimlach geef als ze mijn onnozele verhalen lezen. Aan de andere kant van de wereld kan een simpel iets zoveel meer betekenen dan thuis, waar je vaak dingen voor gewoon aanneemt.

De Geest van het reizen hoort nou eenmaal bij het reizen. Het is goed dat ik het meemaak. Het is nu aan mij er iets mee te doen, niet alleen hier en nu maar ook als ik (ooit ha, ha) weer terug ben in Nederland. Het mooie aan de Geest van het reizen is dat het nergens in een reisgids staat, het neemt je mee op ongebaande paden en dat is nou precies wat ik wil.

Reizen is geen vakantie.
Reizen is niet geweldig,
het is veel meer dan dat.....