Terug naar Buenos Aires

29 december 2011
4:00 en de wekker gaat af, half slaperig ga ik de douche in, nog een kwart slapend kom ik er weer uit. De backpack op de rug en we lopen naar beneden. Lydie staat al klaar en we gaan richting de bushalte. Een veertien uren durende busrit neemt ons weer terug over een hobbelende weg richting de bewoonde wereld in Rio Gallegos. Van het bewoonde gedeelte krijgen we weinig te zien want we nemen meteen een taxi naar het vliegveld waar we rond 19:15 aankomen. Zo we zijn er, klaar voor onzer vlucht naar Buenos Aires. Het is een klein vliegveld, het restaurant is dicht en het winkeltje met chips en koekjes sluit net haar deuren. We delen ons laatste voedsel, bestaande uit snoepjes, appels, crackers en een blikje tonijn. Niet echt een feestmaal te noemen. Terwijl Louis en Lydie op de houten bankjes proberen iets van nachtrust te krijgen kan ik de slaap niet vatten en loop wat door de terminal en buiten. Het is een lange tijd wachten zeker na zo'n lange busrit vooraf. Het is even moeilijk te bevatten dat we net 10 dagen Antarctica achter te rug hebben en nu hier staan. Om 1:30 gaat het restaurantje open, met veel genot duwen we een tosti naar binnen. Om 3:00 zitten we in het vliegtuig, ik duw mijn oordoppen in en word pas gewekt als we ongeveer 3 uur later de daling al hebben ingezet. Onder ons ligt Buenos Aires.

30 december 2011
Moe en uitgeput komen we aan in het guesthouse maar we kunnen de kamer nog niet in. Louis raakt aan de praat met Alice, ze komen na een kwartier Engels praten met elkaar dat ze allebei uit Nederland komen. Zodra de kamer klaar is ploffen we allebei op bed om wat uren slaap in te halen.
Enigszins uitgerust gaan we wat eten met Lydie en bezoeken we 's avonds een Tango show. Er is zowel dans als zang en het is er leuk vertoeven.

31 december 2011
We nemen afscheid van Lydie die vandaag naar huis vliegt, ik doe een Hans Kazan tovertruc en even later loop ik door de stad met Alice om boottickets te regelen naar Colonia, Uruguay voor over een paar dagen. Gelukkig spreekt Alice behoorlijk wat Spaans en dat maakt alles een stuk makkelijker, zeker wanneer blijkt dat we vandaag geen kaartjes kunnen kopen behalve op internet.
Alice kent een aantal mensen waarmee ze vanavond oud op nieuw gaat vieren en na wat geklets en elkaar beter te hebben leren kennen besluiten we dat we ons graag erbij voegen.

We hebben geen flauw benul waar we heen gaan vanavond of met wie. We volgen getrouw onze Nederlandse gids. We komen uiteindelijk uit op een dakterras van een gebouw met een Australiër, twee Zweedse meiden en een Ierse meid. Zij zouden eigenlijk eerst naar een seventies party gaan en zitten er dus uitgedost met pruiken en glitterpakjes bij. Er staan hapjes en drank klaar en al snel heeft iedereen het naar zijn zin. Erg apart om hier plots te staan, oud op nieuw vieren met mensen die je nauwelijks tot niet kent, maar dat maakt reizen nou ook juist zo mooi. Iets voor middernacht komt er nog een oude (aangeschoten) dame het dak op met haat witte kater en ook de portier komt even kijken. De champagne wordt geopend terwijl om ons heen het geluid van vuurwerk losbarst.
GELUKKIG NIEUWJAAR!!!!! Louis en ik kijken elkaar aan en we springen wat in het rond, blij als kleine kinderen en vol adrenaline om dit moment te vieren in Buenos Aires. Ik kan mezelf niet in bedwang houden en even later lig ik in mijn onderbroek in het zwembad...snel gevolgd door Louis. Heerlijk.
Na nog wat meer drankjes word het tijd om aanstalten te maken om naar een mega discotheek te gaan. Louis en ik laten mijn onderbroek achter in de kamer van de Zweden door hem over de bovenkant te trekken. Nooit geweten dat er zoveel stretch in de dingen zit!
We worden in een taxi gestopt, de taxi chauffeur krijgt een adres doorgegeven en daar gaan we. Alice zit bij ons in de taxi maar de anderen pakken een andere taxi. Op hoop van zegen denken we maar. Even later staan we in een lange rij met z'n drieën maar we worden al snel vergezeld door de anderen. Voor we het weten staan we op de dansvloer en begint een hele gezellige en lange nacht. Uitgaan in Buenos Aires is al behoorlijk gaaf, met oud op nieuw doen ze er nog een beetje bovenop.
Living la vida loco!!!

1 januari 2012
De straat naast ons hostel is omgetoverd tot een vlooienmarkt, overal stalletjes met uiteenlopende spullen. We willen eerst iets eten bestellen. De cola komt er snel aan maar na bijna 2 uur wachten in de bomvolle zaak is onze spaghetti er nog steeds niet. We besluiten niet langer te wachten en slenteren liever tussen de kraampjes door. Het is een gezellige boel met hier en daar muziek en veel bedrijvigheid. Tegen het einde van onze snuffeltocht komen we Alice weer tegen bij het guesthouse, ze neemt ons mee naar een lokaal plekje waar we een typisch Argentijns broodje vlees verorberen
Ze is een bron van informatie voor ons want het blijkt dat een paar straten verder op zondag altijd tango wordt gedanst op een plein. Dat willen we wel meemaken natuurlijk. Het is er erg druk, aan de ene kant dansen mensen de tango aan de andere kant staat een drumband voluit op de trommels te slaan. De tango is van alle leeftijden hier in Buenos Aires, het is de volksdans bij uitstek. Passioneel en hartstochtelijk dansen allerlei mensen door elkaar heen. Zelfs de ouden van dagen weten nog van een behoorlijk partijtje dansen.
De drumband begint langzaam te bewegen en een hele stoet mensen staat erachter te dansen. Het is niet echt variërend wat ze spelen maar wel opzwepend. Daar staan we dan; een twintiger, een dertiger en een veertiger naast elkaar te springen en te hossen op wat voor ons Afrikaanse muziek lijkt. Nu de voetjes voldaan zijn is de mond aan de beurt. We zoeken een restaurantje, Louis inspecteert buiten de kaart en raakt plotseling in een soort extase. Hij wijst naar binnen en roept luidkeels: no way! Daar blijken onze party gangers van gisteren te zitten. De drie dames en de Aussie hebben nog niks besteld en al snel zitten we met ons zevenen rond de tafel. We eten een magistraal stukje vlees en drinken heerlijke wijn. Het is leuk om zo'n goede vibe te hebben terwijl je elkaar nauwelijks kent en waarschijnlijk nooit meer gaat zien of spreken (behalve op het tegenwoordige heilige facebook dan). De muren van het restaurant zijn vol geschreven met spreuken, teksten en bedankjes. Voor het verlaten van de deur, staat Louis op een stoel met mij op zijn schouders. We vereeuwigen onze namen en “The Crazy Dutch where here” in de boog van de deur. Boven op het dakterras van ons hostel drinken we nog wat bier en wijn om de dag helemaal goed af te sluiten.

2 januari 2012
We gaan La Boca bezoeken. Het oudste gedeelte van de stad volgens de geschiedenis. Hier was vroeger een kleine haven die later is uitgegroeid tot wat nu Buenos Aires is. We nemen snel een paar foto's voor het stadion van La Boca Juniors, de grote voetbalclub met als held natuurlijk Maradonna die hier vroeger heeft gespeeld. De huisjes zijn kleurrijk en voedt het toerisme. Wij lopen erheen maar de meeste mensen komen in vol afgeladen bussen erheen. Dat komt de sfeer niet helemaal ten goede vind ik persoonlijk maar ik kan het niemand kwalijk nemen want per slot van rekening willen wij het ook zien. Op straat dansen professionele koppels de tango voor geld en hetzelfde tafereel speelt zich af bij de vele Valkenburg-achtige terrasjes. In de ramen of op de balkons zijn een soort carnavals figuren gemaakt die verschillende mensen moeten voorstellen. La Boca is niet erg groot, althans het gedeelte waar je als toerist veilig bent en waar de toeristen politie op elke hoek staat met een groot geweer. Daarbuiten ligt het echte La Boca waar je maar beter niet terecht kan komen. Op de ene straat loopt een klein kind een straatverkoper toekomst, smerige kleding en kapotte schoenen. De straat verderop lopen wel gevoede mensen met dure camera's foto's te nemen en veel te dure souvenirs te kopen.
We laten La Boca achter ons en Alice neemt ons mee naar een klein parkje een dikke 20 minuten lopen. Het contract met net is ontzettend groot, hier zijn grote gebouwen uit de grond gestampt, met veel glas en een mooi aanzien. Hier geen straatverkopers maar wel veel burgertentjes. Eindeloos achter elkaar op een soort boulevard. Het grotere park dat we willen bezichtigen is helaas gesloten en na een kleine siësta lopen we terug naar ons hostel voor een koud biertje.